ژل های پر کننده صورت محصولاتی همچون کلاژن، اسید هیالورونیک و ﻫﯿﺪﺭﻭﮐﺴﯽ ﺁﭘﺎﺗﯿﺖ کلسیم هستند که برای جوان سازی و شادابی پوست استفاده میشوندو باعث کاهش یا حذف چین و چروک صورتو پوست رفع جای جوش صورت، بالا بردن افتادگی ناشی از زخم ها، تزریق ژل به لب ها برای پروتز لب، برجسته کردن گونهها و جایگزینی مقدار بافت نرم از بین رفته می شوند. با بالا رفتن سن، حساسیت پوست ما به چروک افزایش یافته و پوست دچار افتادگی می شود. قرار گرفتن در معرض نور خورشید و سال های طولانی حرکت عضلات (نگاه کردن، جویدن، لبخند زدن) باعث فرسوده شدن بافت های پوست می شود تزریق ژل راهکار بی خطر برای جوانسازی می باشدهیالورونیک اسید، ماده‌ای است به صورت طبیعی در پوست یافت می‌شود ولی باافزایش سن، میزان آن در پوست کاهش می‌یابد. با تزریق ژل، این ماده را وارد پوست می‌کنند تا بتوانند عمق چین به‌وجود آمده روی پوست را کم کنند، البته همان طور که گفتیم این ژل ۶تا ۵۱ ماه بعد، تجزیه و جذب پوست می‌شود و از بین می‌رود.تجربه نشان داده است واکنش بدن به ژل بسیار کم است به‌خصوص اگر از ژل‌های استاندارد استفاده شود تنها ممکن است بعد از تزریق ژل دچار کبودی و کمی تورم بشود که معمولا در چند روز برطرف می‌شود و میتوان گفت ممکن است در بعضی افراد این اتفاق اصلا رخ ندهد.
تکنیک تزریق بسیار مهم است. گاهی ممکن است به دلیل تکنیک نادرست تزریق ژل گلوله گلوله شود.درصورتی که اگر تزریق درست انجام شود احتمال آن بسیار کم می‌شود. همچنین اگر این تزریق به درستی انجام نشود مثلا محل سوراخ تزریق را خیلی پاره کنند، احتمال دارد که مثلا روی لب جای سوزن‌ها باقی بماند ولی اگر تزریق درست انجام شود جای سوزن‌ها ۴ تا ۵ روز باقی می‌ماند و بعد از بین می‌رود.ژل را باید حتما متخصص پوست تزریق کندو قبل از عمل حتما با متخصص مشورت کنید. تا در شما انتظار واقعی ایجاد شود، گاهی بعضی افراد به‌دلیل انتظار بیش از حد از نتیجه عمل، اصلا راضی نمی‌شوند، افراد باید بدانند که قرار نیست بعد از تزریق ژل چهره‌شان آنها به کلی تغییر کند.
سالها پیش، ژلی به نام «پاژ» تزریق می‌شد، که یک ژل صنعتی بود و به وفور تزریق می‌شد و قیمت آن نیز پایین بود. الان بعد از چندسال اثرات آن دیده می‌شود، واکنش‌هایی مثل جابه جایی ژل، اینکه ممکن است باعث التهاب شودیا حالت نافرم پیدا کندو… . متأسفانه این نوع ژل به‌طور دائمی در بدن باقی می‌ماند و تجزیه نمی‌شود و همان طور که قبلا گفتم درحال حاضر ژل استاندارد دائمی در دنیا به‌وجود نیامده است و ژل‌های دائم موجود همه غیراستاندارد هستند و به هیچ وجه نباید تزریق شود.
امروزه در کشورهای اروپایی از ترکیبات تزریقی متعددی جهت رفع چروک یا افزایش حجم اعضای بدن استفاده می شود که متاسفانه در جامعه ما اطلاعات محدودی در این باره وجود دارد. به اختصار باید گفت که این نوع ترکیبات به دو دسته کلی تقسیم می شوند:
ترکیبات فلج کننده؛ که با فلج کردن عضلات پیشانی یا دور چشم، اسپاسم آن ناحیه را رفع می کنند و مانع از انقباض عضلات می شوند، بنابراین باعث رفع چروک و گاه بالا بردن ابروها می شوند و طول اثرشان بین ۳ تا ۶ ماه می باشد.
بوتاکس در اصفهان نام اختصاری سم بوتولیسم است. تزریق مقدار کمی از این ماده بطور مستقیم در ماهیچه فعالیت آن را کم کرده و خطوطی را که نتیجه پرکاری آن روی صورت به وجود می آید از بین می برد در نتیجه صورت جوان تر و شاداب تر به نظر می رسد. یک روش سریع و نسبتا غیر تهاجمی است
برای درمان چروکهای پیشانی و کنار چشم ها (در مناطقی که حرکت عضلانی ضروری نیست) میتوان از بوتاکس استفاده کرد تا از پیشرفت و ایجاد چروکها جلوگیری شود. هم اکنون بوتاکس در آمریکا روشی است که بیشترین استفاده را از نظر زیباسازی صورت دارد و هنرپیشه های هالیوودی بیشترین مصرف کنندگان این ماده هستند.
از بین بردن موهای زاید با لیزر قدمتی نزدیک ۲۰ سال دارد .IPL از نظر تکنیکی لیزر نیست و از فلاش لامپ‌های گزنون استفاده می‌کند که نور با طیف کامل از خود ساطع می‌کند .به روش از بین بردن موهای زاید با لیزر یا دستگاه IPL اصطلاحاً فتریکولیزر یا فتواپیلاسیون اطلاق می‌گردد و به صورت کلّی به نام از بین بردن موهای زاید با لیزر نامیده می‌شود.تأثیر لیزر در جهت از بین بردن موهای زائد اکنون به صورت کلی در درماتولوژی پذیرفته شده و از بین بردن موهای زائد با لیزر به صورت وسیع انجام می‌گردد.
پایه اساسی در استفاده از لیزر جهت از بین بردن موهای زاید فتوترمولیز انتخابی است. لیزرها می‌توانند باعث تخریب موضعی از طریق حرارت دادن در ماده هدف تیره(ملامین) در منطقه‌ای که رشد مو دارد، بشوند اما به بافت اطراف آسیب نرسانند نور توسّط ماده تیره جذب می‌شود و به همان گونه انرژی لیزر می‌تواند توسط ماده تیره در پوست جذب گردد.این ماده هدف تیره یا((کروموفور)) می‌تواند طبیعی باشد یا به صورت مصنوعی تولید گردد.
لیزرهای از بین برنده موهای زاید به صورت اختصاصی ملانین را مورد هدف قرار می‌دهند:ملانین کروموفور اولیه برای تمام سیستم‌ها رفع موهای زایدی است که اکنون در بازار موجود است. ملانین به صورت طبیعی در پوست موجود می‌باشد. دو نوع ملانین در پوست موجود است:
Eumelanin: که به موها درنگ مشکی یا قهوهای می‌دهد
Pheomelanin: که به موها رنگ بلوند یا قرمز می‌دهد
به خاطر جذب انتخابی فتونها در نور لیزر،فقط موهای مشکی یا قهوهای قادر به رفع شدن می باشد.هم آقایان و هم خانم‌ها اقدام به استفاده از لیزربرای از بین بردن موهای زاید می‌نمایند.از بین بردن موهای زاید به صورت شایع روی لب،چانه،گوش خارجی، شانه ها،پشت،شکم،مناطق تناسلی رانها،صورت،گردن،سینه،دست‌ها وپاها،……….انجام می‌گردد.
لیزر توسط پیگمان‌های تیره جذب می‌شود و لذا برای موهای ضخیم تیره بهتر اثر می‌نماید.پوست روشن، موی تیره،ترکیب ایده ال می‌باشد ولی لیزرهای جدید قادرند که موهای تیره راحتی در حضور پوست تیره مورد هدف قرار دهند.
لیزر موهای زائد در اصفهان از سال ۱۹۹۷ توسط FDA جهت از بین بردن دائمی موهای زائد تایید شده است. لیزر موهای زائد به صورت وسیعی به خاطر سرعت و کارآیی آن عمومی شده است.توصیه می‌شود برای شروع درمان،با یک منطقه کوچک آغاز شود و دیده شود که چگونه موها واکنش نشان می‌دهند قبل از آن که مناطق وسیعی مورد درمان واقع گردد.
ژن درمانی،آینده درمان طاسی
تکنیک بسیار پیشرفته دیگر برای حل مشکل ریزش مو ارثی در آینده درمان ژن ها می باشد. ژن درمانی روند تغییر ژن ها در سلول های موجود بدن و از طریق آن کار سلول می باشد.این درمان،یک تکنیک پویا در پزشکی بوده و تعداد کمتری از موارد ژن درمانی در حال حاضر وجود دارد ولی بالقوه توانایی حل مشکل طاسی سر را دارد.
ژن درمانی نیازمند دانستن آن است که چگونه یک مسئله پزشکی در سطح مولکول DNA رخ می دهد و سپس در آن تثبیت می گردد. با ژن درمانی فولیکول های در سلول های حساس به DHT می تواند به فولیکول های مقاوم به DHT تغییر یابند و در نتیجه آن فولیکول های مو به رشد مادام العمر خود باید سپری نماید.اولین مرحله آن است که کدام یک از چندین هزار ژنی که بر مولکول DNA مستقر می باشند در خصوصیاتی که باید تغییر یابد دخیل هستند و مرحله دوم آن است که به چه دقتی این ژن ها باید تغییر یابند. به گونه ای که دستوراتی برای ساخت پروتئین های متفاوت که اثراتی مطلوبی داشته باشند،صادر نماید و سومین مرحله آماده سازی سلول های هدف در آرگانیسم زنده جهت تطابق با ژن های جدید می باشد.
تعیین هویت ژن ها
تعیین آن که چه ژن هایی در ژنتیک انسان تغییر یابد کار آسانی نیست.علیرغم همه پیشرفت هایی که در زمینه ی تعیین نقش ژن ها در انسان در سال های اخیر رخ داده است ما هنوز از درستی آنچه بیشتر این ژن ها انجام می دهند،دور هستیم.ما به طور دقیق درک کاملی از تمام ژن هایی که بر رشد مو ها اثر می گذرند و به صورت اختصاصی ،کدام ژن ها مسئول ریزش موی ارثی می باشند را نداریم.
بیشتر محتمل است که چندین ژن مسئول حساس بودن بعضی فولیکول های مو بهDHT باشند.مطالعات آینده احتمالا شامل مقایسه ژن ها و پروتئین های نهایی در فولیکول های مختلف از یک شخص می باشند. در یک شخص معین و با طاسی ارثی ،تعدادی از فولیکول های مو خصوصیات مقاوم به DHT را نشان می دهند. در حالی که دیگر فولیکول های مو در همان شخص خصوصیات حساسی به DHT را از خود بروز می دهند.
هر دو نوع فولیکول شامل سلول هایی با DNA یکسان می باشند ولی خصوصیاتی مختلف را از خود بروز می دهند.لذا مشخص کردن این ژن های مسئول ،آسان نبوده و حتی پس از مشخص کردن این ژن ها باید برآورد کنیم،چگونه آن ها را تغییر دهیم به گونه ای که پروتئین هایی تولید کنندکه فولیکول های مقاوم به DHT بسازند.
تغییر ژن ها
تاکنون چندین طرح تحقیقاتی موفق برای تغییر ژن های مسئول طاسی انجام شده است که با توجه به طولانی بودن مطالب فقط به یکی از آن ها اشاره می گردد.
در مقاله ای که در 30 ژانویه 1998 در مجله علمی منتشر شد،محققان به سرپرستی دکتر Angela chris tiano نقصی را در یک ژن مشخص نمودند که مسئول نوع نادری از طاسی ارثی به نام بی مویی عمومی مادرزادی می باشد که در یک فامیل پاکستانی دیده می شد. در این فامیل افراد گرفتار با موهای نوزادی به دنیا می آمدند که ریزش کرده و هیچ موقع مجددا بازگشت نمی نمود.
مدت کوتاهی پس از تولد،اشخاص گرفتار کاملا بی مویی می شدند.ژن هایی که مسئول آن بودند مشخص شد که بر روی کروموزوم 8p21 می باشند و این اولین مورد از نقص ژنتیکی بود که به عنوان علت ریزش مو مشخص گشت .در همان سال در مقاله ای که در 11سپتامبر 1998 در نشریه ژنتیک انسانی منتشر شد،تیم christiano گزارشی در مورد افراد یکفامیل ایرلندی منتشر ساخت که آنها هم به همین نوع بی مویی دچار بودند.آنالیز ژنتیک مسافران ایرلندی نشان داد که یک موتاسیون در ژن این افراد مسئول شرایط بی مویی می باشد، اما موتاسیون متفاوت بود از نوع قبلی که در فامیل پاکستانی منجر به بیماری شده بود. در این دو بررسی تحقیقاتی تیم دکتر Chris tiano ژنی را مشخص ساخت که وقتی دچار موتاسیون شود در دو شکل مختلف می تواند باعث کم مویی شود.
تحقیقات بسیار دیگری نیز در این زمینه شده است که شرح تمام آن ها در اینسخن نمی گنجد اما در حالی که تمام این ژن ها و پروتئین های وابسته به آن ها به نظر می رسد نقشی در رشد فولیکول های مو داشته باشند.آنها بر بقیه سیستم ها و سلول های بدن نیز تاثیر می گذارند.ژنتیک بسیار پیچیده است.
اگر در آینده دانش ما از اینکه چگونه ژن ها و پروتئین های وابسته که بر ریزش مو تاثیر می گذارند کامل باشد و اگر ما همچنین بتوانیمتعیین نماییم که چطور ژن ها را باید تغییر دهیم به گونه ای که پروتئین هایی که آن ها می سازند منجر به تولید فولیکول های موی مقاوم به DHT باشند ولی عوارض جانبی نداشته باشند در این صورت شاید بشر بتواند به طور موفقیت آمیز ژن ها را به گونه ای در سلول های زنده تغییر دهد که به نوبه خود بر ارگانیسم های زنده تاثیر بگذارد.
تغییر ژن ها در سلول های زنده و ارگانیسم های زنده
چالش سوم در زمینه ژن درمانی وارد کردن ژن های جدید و پیشرفته به سلول های هدف است و اینکه این سلول ها از ژن های جدید استفاده نمایند تا پروتئین های جدید بسازند و اینکه سلول های تغییر یافته خصوصیات مطلوب بروز دهند.
انتخاب مناسب سلول هدف جهت ژن درمانی موفق ضروری است.اگر سلول های تمایز یافته تغییر یابند،فواید ژن درمانی پس از آنکه سلول ها پیر شده و با سلول های جدیددر بدن جایگزین می شوند از بین می رود و به همین منظور سلول های بنیادین باید هدف درمان باشند.
شایع ترین روش تزریق ژنتیکی استفاده از ویروس های از کار افتاده است تا به واسطه آن ها ژن های مطلوب داخل سلول های هدف به کار اغتد.به این منظور DNA ویروسی در ابتدا از کار افتاده به گونه ای که خصوصیات بیماری زا ،یا مضر نداشته باشد ولی هنوز قادر به قرار دادن DNA جدید در سلول های هدف باشد. سپس ژن های مطلوب DNA ویروس به هم وصل شده و ویروس های DNA جدید را داخل سلول های هدف قرار می دهند. ویروس ها می توانند مستقیما در جاهایی که سلول های بنیادین ممکن است در یک آزمایشگاه کشت شوند و توسط ویروس هایی که DNA جدید دارند تغییر یابد و سپس سلول های بنیادین تغییر یافته به داخل ارگانیسم مجددا برگردانده شوند.بسیاری از جنبه های ژن درمانی هستند که هنوز نیازمند اصلاح می باشند:مشخص کردن هویت ژن ها،تعیین اینکه دقیقا چگونه تغییر یابند تا پروتئین های دلخواه را بسازند،پیشگیری از پاسخ ایمنی وقتی ویروس ها مستقیما داخل ارگانیسم تزریق می گردند و بسیاری مسائل حل نشده دیگر هنوز نیازمند کار زیاد می باشند که ممکن است سالها و یا دهه ها به طوا انجامد.خلاصه مطلب آن که پیشرفت های زیادی در آینده ریزش مو در طی دهه های آینده به عمل خواهد آمد که به نظر می رسد داروی Dutasteride زود تر از بقیه به بازار وارد خواهد شد.ولی بعضی دیگر همانند کلونیزه کردن فولیکول ها یا ژن درمانی نیازمند سال ها تحقیقات دیگر است.
در حال حاضر درمان های دارویی همانند فینستراید و درمان های جراحی همانند روش فولیکولار یونیت میکرو گرافت در دسترس می باشد،که اگر در مورد ریزش موی خود کار ی می خواهید انجام دهید،از آن ها می توانید بهره بگیرید.اولین قدم مشاوره با یک پزشک حاذق در زمینه ریزش موهایتان می باشد.
تکثیر سلولی (کلونینگ) آینده درمان طاسی مو
کلونینگ چیست؟
کلونینگ روند تولید سلول ها،ارگان ها یا ارگانیسم کامل فقط یک والد می باشد،بر خلاف تولید مثل جنینی که شامل ترکیب DNA از هر دو والد می باشد،کلونینگ منجر به تولید موجودی می شود که یک کپی دقیق DNAاز والد اصلی دارد.
این مسئله مطلوب است در صورتی که DNA والدین خصوصیات مطلوبی داشته باشند همانند فولیکول های موی مقاوم به DHT، انواع مختلفی از کلونینگ وجود دارد که ممکن است در مورد فولیکول های مو به کار رود.
همانند نوع دستکاری DNAگوسفندی به نام Dollyرا تولید نمود،روش جدا کردن موها،روش کپی بردری از سلول های تمایز یافته و رشد ارگان های جدید از سلول های بنیادی هر کدام از این روش ها در زیر توضیح داده شده است و به عنوان یک پایه احتمالی کلونینگ فولیکول های مو ارزیابی شده است.
انواع کلونینگ چیست؟
مدتی زیادی است که جراحان پیوند مو راجع به این روش کلونینگ اطلاع دارند و روشی است که نسبت به روش کلونینگ گوسفند Dolly پیچیدگی کمتری دارد.جراحان مشاهده کرده اند که وقتی یک فولیکول مو به صورت تصادفی به دو نیمه تقسیم می شود یک قطعه و گاها هر دو قطعه از فولیکول مو ادامه حیات داده و موی جدیدی تولید می کند، اگر فولیکول دوباره به منطقه دهنده برگردد که جراحان در روش میکرو گرافت را به صورت روتین،فولیکول های قطع شده را به پوست سر بیمار بر می گردانند هر قطعه فولیکول یک کلون DNA دقیق از نسخه اصلی می باشد،لذا اگر فولیکول موها مقاوم به DHT باشد،کلون ها نیز مقاوم به DHT می باشند. اگر فولیکولی به دو قسمت فوقانی و تحتانی بریده شود و هر دو قسمت در پوست سر قرار گیرد،نیمه تحتانی گاها ارامه حیات داده و یک نیمه تحتانی که شامل منطقه بالب است را می سازد و این قسمت نهایتا یک موی جدید تولید می نمایند. این روند مشابه ساخت فولیکول مویی است که در ابتدای فاز رشد نرمال فولیکول مو رخ می دهد.اگر فولیکول مو به صورت طولی قطع شود،دو فولیکول زنده می تواند ایجاد شود،گرچه آنها ممکن است موهای نازکتری ایجاد نماید.
چندین سال است که کلونینگ برای سلول های بنیادی جهت مقاصد تحقیقاتی انجام شده است.اخیرا جنبه تجاری دادن به کلونینگ سلول های رسیده پوست انجام شده است.از 20ژوئن سال 2000م،FDA ارگانزایی Apligraft را رسما به ثبت رسانید. Apligraft،یک قطعه پوستی هست که شامل سلول های پوستی انسان می باشد.برای ساختن قطعه Apligraft،سلول های پوستی که از حشفه نوزاد گرفته شده است،در یک محیط مناسب کشت داده شده و اجازه داده می شود که به تعدادی از انواع سلول هایی که پوست انسان بالغ را تشکیل می دهد تمایز یابد.
آیا تکثیر فولیکول های مو در آینده قابل انجام است؟
جواب منفی است زیرا بسیاری از موانع وجود دارد قبل از انکه کلونیک فولیکول های مو یک واقعیت گردد.روش کلونیزه کردن سلول های زایای مو(درمال پاپیلا) از بالب مو وتزریق دوباره آن ها به پوست منطقه دهنده هنوز کامل نشده است.
بیماری های خود ایمنی یکی از علل ریزش مو
بیماری های خود ایمنی وقتی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن به اشتباه علیه خود بدن به فعالیت می پردازد.یکی از فرم های شایع این بیماری آلوپسی منطقه ای می باشد که در این بیماری گلبول های سفید خون به عمقی ترین قسمت فولیکول مو به نام بالب مو حمله می کند و باعث ریزش موقتی مو ها می گردد.آلوپسی منطقه ای شاید دومین علت ریزش مو بعد از ریزش موی ارثی باشد.بیشتر افرادی که دچار این بیماری می شوند ابتدا یک یا دو ناحیه ی بی مو را روی سر می بینند که چند ماه به همین حالت باقی می ماند و پس از آن مو ها رشد مجدد می یابند.گاهی این بیماری تمام سر را دربرمی گیرد که به نام آلوپسی توتالیس نامیده می شود و گاه تمام موهای بدن را دربر می گیرد که به نام آلوپسی یوینور سالیس نامیده می شود.
بیماری خود ایمنی دیگر بیماری لوپوس است که به جای درگیری ناحیه بالب ناحیه بالج را درگیر می سازد و باید مورد درمان قرار گیرد.بیماری های دیگری که می تواند باعث ریزش مو گردد شامل عفونت های قارچی،عفونت های باکتریایی،بدخیمی های پوست و در موارد نادراگزمای پوست، لیکن پلان و پسوریازیس است.تیروئید و بیماری های غدد درون ریز نیز می تواند از عوامل ریزش مو باشند.جزام،عفونت هرپس و مراحل انتهایی سیفلیس نیز جزو عوامل ریزش مو می تواند محسوب شود.